"Μια μελλοντική προσευχή", χαρακτηρίζει ο Γ. Αλισάνογλου το βιβλίο του, επιδιώκοντας να μεταφέρει το αφετηριακό σημείο της έμπνευσής του, την επίκληση μίας γυναικείας θεότητας που φέρει μεταποιημένο το όνομα του Ιησού Χριστού. Μακράν της βλάσφημης η διάθεση του ποιητή. Στόχος του είναι η αναζήτηση του Ιερού, μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση των θρησκευτικών αρχετύπων, αλλά και την αναζήτηση των ορίων της γλώσσας, το κατεξοχήν πεδίο της μεταμοντέρνας ποιητικής σπουδής. Ωστόσο, εδώ πέρα, η μεταμοντέρνα ποιητική -η παιγνιώδης διάθεση λεξιπλασίας- αποκτά υπαρξιακό βάθος. Οι λέξεις σωματοποιούνται, καθώς ο ποιητής αναζητεί την "ενσώματη ποίηση", να αποδώσει ξανά στις λέξεις την ιερότητά τους. Στον αγώνα του, χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία του λόγου με τρόπο αποδομητικό. Ώς και τα σημεία στίξης: παρενθετικά ξεσπάσματα, γονιμοποιητικές αγκύλες, παύλες-ουρλιαχτά, έναν ακήρυχτο πόλεμο με τη γλώσσα μοιάζει να δίνει: αναζητεί το λόγο της απομεταρσίωσής της.

Ποίηση που αγωνιεί να μετατραπεί σε -δυνάμει- ιερή οίηση· ποίηση σε αναζήτηση ποίησης· ποίηση για το τέλος (και την αναγέννηση) της ποίησης, είναι μάλλον το πεδίο στο οποίο εγγράφεται το βιβλίο. Μετα/ποίηση.

Η έκδοση συμπληρώνεται από φράσεις γραμμένες με κέλτικους ρούνους (από τον Νίκο και τη Μαρία Βλαντή) στο περιθώριο των σελίδων. Με το σκεπτικό πως η ρουνική γραφή πλησιάζει αυτό που αναζητεί ο Γιώργος Αλισάνογλου: την πρωταρχική γλώσσα.